गुरुवार, २ जानेवारी, २०२०

सिझन २ - लोकल डायरी ९

https://milindmahangade.blogspot.com/2019/10/blog-post_24.html  सिझन २ -लोकल डायरी १
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/11/blog-post_5.html  सिझन २ - लोकल डायरी २
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/11/blog-post.html  सिझन २ - लोकल डायरी ३
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/11/blog-post_27.html  सिझन २-लोकल डायरी ४
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/12/blog-post.html  सिझन २ - लोकल डायरी ५
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/12/blog-post_6.html   सिझन २ - लोकल डायरी ६
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/12/blog-post_27.html  सिझन २ - लोकल डायरी ७
https://milindmahangade.blogspot.com/2020/01/blog-post.html  सिझन २ - लोकल डायरी ८ 

सिझन २ - लोकल डायरी ९

 शरदच्या पार्टीचा हँग ओवर दुसऱ्या दिवशीही गेला नाही . माझं डोकं चांगलंच चढलं होतं . आमच्या बाकीच्या मंडळींचीही अवस्था काही वेगळी नव्हती. जिग्नेसचा तर वकार युनुस झाला होता . दुसऱ्या दिवशी रविवार असल्याने संपूर्ण दिवस झोपून काढला . यामुळे मग रात्री झोप आली नाही  आणि मग त्यामुळे त्याच्या दुसऱ्या दिवशी झोप यायला लागली . आळस देत देत मी प्लॅटफॉर्मवर आलो . प्लॅटफॉर्मवर शरद , भडकमकर आणि नायर अंकल आले होते. भरत अजून आला नव्हता . काल तो त्याच्या होणाऱ्या बायकोला भेटायला गेला होता. काय झालं असावं असा विचार करीत असतानाच तो धावत आला . तेवढ्यात समोरून  लोकल आली तसा तो आम्हाला हात दाखवून जागा पकडायला शरदबरोबर पुढे निघून गेला . सावंत आज आले नाहीत . आणि त्यांचा फोनही लागला नाही . लोकल प्लॅटफॉर्मवर आल्यावर सगळे आत शिरले तेव्हा जिग्नेससुद्धा डाऊन करून आलेला होता . 
" जिग्नेस भाय , कैसा है तबियत ? " शरदने त्याला विचारलं . त्यावर त्याने ओक्के असं हात  उंचावून खुणावलं . 
" जमता नहीं तो पिता क्यूँ है बे ? " भरत म्हणाला . आज बऱ्याच दिवसांनी त्याचा हा सूर ऐकायला मिळाला . 
" अरे , भरत भाय , अपने शरद भाय का पार्टी था । उस्को बुरा लगता ना .... " जिग्नेस गमतीत म्हणाला . त्याला दोन टिन  सुद्धा जास्त होतात , तिथे तो साडे तीन टिन प्यायला होता . त्याला उलट्या झाल्या नसत्या तर नवल होतं. 
" नहीं , लेकिन मेरेको सबसे अच्छा जिग्नेसही लगा । कोई भी पार्टी तब रंग लाती है जब कोई ऐसा दारू पी के उलटी करता है । " शरदच्या ह्या टोमण्यावर सर्वजण हसले .
" भडकमकर पण मस्त मजेत होते ... " मी म्हणालो . त्यावर त्यांनी पुन्हा ते " त्या दिवशी मस्त  मजा आला " चं पालुपद आम्हाला ऐकवलं . 
" अरे , सावंत कब चला गया ? और आज बी नय आया ? उसका दारू उतरा की नय ? " नायर अंकल विचारू लागले . आम्हाला कुणालाच त्यांच्याबद्दल काही माहीत नव्हतं . भरतने फोन करण्याचा प्रयत्न केला पण त्यांचा फोन सुद्धा स्विच ऑफ लागत होता. मी पलीकडे पाहिलं , अवंती तिच्या जागी उभी होती . ती माझ्याकडेच बघत होती. मी पाहिल्यावर छान पैकी हसली . 
" आँखो ही आँखो में इशारा हो गया ... " शरदने गाणं सुरू केलं   आणि बाकीचे सगळे त्याच्या मागोमाग " बैठे बैठे जिने का सहारा हो गया .... " गाऊ लागले . हे असं अचानक ऐकल्यावर आणि ते आपल्यालाच उद्देशून आहे असं कळल्यावर तर मला धरणी दुभंगून पोटात घेईल तर बरं असं वाटू लागलं . इतकी झटपट प्रतिक्रिया  केवळ आमचा ग्रुपच देऊ शकतो . मी पुन्हा अवंतीकडे पाहिलं , तीही ओठ मुडपून हसत होती . सगळे मला चिडवायला लागले . मला पण गंमत वाटत होती . मी त्यांना त्यांच्या मनाप्रमाणे करू दिलं . थोड्या वेळाने ते आपोआप शांत झाले आणि आपापल्या कामाला लागले. 
भरत माझ्या बाजूलाच उभा होता . त्याच्या बाजूला शरद उभा होता . मी त्याला कालच्या त्याच्या होणाऱ्या बायकोच्या भेटीबद्दल विचारलं . त्यावर त्याने सुटकेचा निश्वास टाकला .
" काय झालं ? सांग तरी ... " मी म्हणालो. 
" अरे , काल राडाच  झाला ना भाई ! मी सुनीताला भेटायला गेलो होतो , तर ती एकटी नव्हती आली , तिच्याबरोबर तिची एक मैत्रीण आणि एक मुलगा सुद्धा आला होता. " भरत म्हणाला . 
" मग ? " शरदने  विचारलं. 
" धम्माल आली काल . तुला सांगतो तिची मैत्रीण एकदम खतरनाक आहे ... कराटे चॅम्पियन , ब्लॅक बेल्ट !  " 
" तिच्या मैत्रिणीचं काय मधेच ? " मला काही कळेना . 
" तेच सांगतोय ना . मी तिथे गेलो . आधी तर माझं डोकचं फिरलं होतं . मी तिला थेट विचारणार होतो , पण ती एकटी आली नव्हती ते दोघेही तिच्या बरोबर होते . मला वैताग आला साला . वाटलं ही पोरगी चालू दिसतेय . पण नंतर जे घडलं ते बघायला तुम्ही लोक पाहिजे होतात ." एखादी सुरस कथा सांगावी तसं भरत म्हणाला . 
" का ? असं काय झालं ? " माझी उत्कंठा शिगेला पोहोचली. 
" मी तिला काही विचारायच्या आतच ,   तिच्या सोबतच्या मैत्रिणीने बरोबर आणलेल्या मुलाची कॉलर पकडून त्याच्या एक कानाखाली लावून दिली आणि म्हणाली , बोल ,  का केला होतास ह्यांना फोन ? " 
" काय ? तोच मुलगा होता ज्याने तुला फोन केला होता ? " शरदने  आश्चर्याने विचारलं . , " अरे , मग एक ठेऊन द्यायची ना " 
" अरे आधी मला तेच वाटत होतं . पण नंतर त्याची दया आली मला . तिच्या बरोबरच्या मैत्रिणीने माझ्या समोर तुडवला त्याला . तो सॉरी ताई , सॉरी ताई , परत असं होणार नाही ताई ,  म्हणत हात जोडून विनवण्या करू लागला . ताई ताई चा जप चालला होता त्याचा ... " तो हसत हसत सांगत होता . 
" काय ? आयला भारीच ! पण त्याला विचारायचं ना की त्याने असा फोन का केला होता तुला . " मी म्हणालो . 
" एकतर्फी प्रेम रे ... असाच लल्लू पोरगा होता तो , छपरी ... त्यांच्या कॉलेज मध्ये होता .  त्यांच्याच वर्गातला . सुनीता तर त्याला फक्त चेहऱ्याने ओळखायची . तिनेच मला सांगितलं की , ह्याच मुलाने कॉलेजला असताना रोज डे च्या दिवशी तिला प्रपोज केलं होतं , आणि ती नाही म्हणाली होती . त्यानंतर आमचं लग्न ठरल्यावर सुद्धा एकदा भेटला होता . त्या वेळी सुद्धा तिने त्याला स्पष्ट नकार दिला . पण नंतर मी जेव्हा तिला मला आलेल्या फोनबद्दल सांगितलं  तेव्हा तिला ह्याचाच संशय आला . आणि तिने हा प्रत्यक्ष कृतिदिन केला . " भरत सांगत होता . 
" अरे , पण ही काय पद्धत झाली ? तुझ्यासमोर त्या पोराला आणून मारण्याची ! " मला त्याच्या होणाऱ्या बायकोच्या वागण्याचं  आश्चर्य वाटलं . 
" मलाही आधी तसंच वाटलं . मग तिनेच ह्या सगळ्या गोष्टींचा खुलासा केला  , की हा प्रकार तिच्या लक्षात आल्यावर तिला त्या मुलाचा खूप राग आला होता आणि असा फोन आल्यानंतर मीच काय तर दुसरा कोणताही मुलगा तिच्या नुसत्या  बोलण्यावर विश्वास ठेवेल का ? कोणाचाही गैरसमज होणारच ना ... म्हणून मग तिने तिच्या कराटे चॅम्पियन मैत्रिणीच्या मदतीने त्याला माझ्या समोर आणला आणि माझ्या समोरच त्याला ठोकला . नंतर तो मुलगा माझ्याच पाया पडायला लागला , म्हणाला चूक झाली आता मी परत असं कधीच करणार नाही ... माफ करा वगैरे ...  " भरत हातवारे करत सांगत होता . 
" आयला , काय बोलावं तेच कळेना . " शरद माझ्याकडे बघत म्हणाला . मीही त्याला दुजोरा दिला .  कारण असा विचार आणि कृती मुली करू शकतात हेच थोडं शॉकिंग होतं आमच्यासाठी . 
" तुमचं सोडा , मी तिथेच होतो , मलाच सुचत नव्हतं काहीही . पण नंतर  मग मलाच मध्ये पडून तिच्या मैत्रिणीला थांबवावं लागलं आणि त्या मुलाची सुटका करावी लागली . तो मुलगा गेल्यावर तिची मैत्रीण म्हणाली , सुनीता खूप चांगली मुलगी आहे , आणि तिचं तसं काही नाही . तुमचा गैरसमज दूर व्हावा म्हणून आम्हाला हे करावं लागलं . " भरत म्हणाला . 
" भारीच आहे हे ! पण हे सगळं करायची आयडिया सुनीता वहिनींची होती का ? " मी विचारलं त्यावर भरतने होकारार्थी मान डोलावली. मी आणि शरद एकमेकांच्या तोंडाकडे बघत उभे राहिलो . 
" भरत , तुला सांगतो एक नंबर मुलगी मिळाली आहे तुला . सुनीता भाभीला बरोब्बर कळलं की ह्या परिस्थितीत नक्की काय करायला पाहिजे ... तिने हे केलं नसतं तर तुझ्या मनात कुठेतरी शंका राहिलीच असती . कदाचित ह्या फालतू कारणामुळे तुमचं लग्न मोडलं असतं , आणि समजा लग्न झालंही असतं तरी तूझ्या मनात कायम एक शंका राहिलीच असती . हा सगळा विचार सुनीता भाभीने केला आणि तिने हे पाऊल उचललं ... हॅट्स ऑफ यार ! "  शरद सॅल्युट करत म्हणाला . मलाही ते पटलं . शंकेचा किडा एकदा मनात शिरला की माणसाचं आयुष्य उध्वस्त व्हायला फार वेळ लागत नाही . आणि आजकालच्या परिस्थितीत मुलींनी पण थोडं कणखर व्हायला हवं , म्हणजे स्त्रियांवर अत्याचार करणाऱ्यांना असंच ठोकता येईल असा एक विचार मनाला चाटून गेला . पण काहीही म्हणा , धमाल किस्सा घडला हा . त्याचा हा किस्सा ऐकताना कुर्ला कधी आलं कळालंच नाही . दोघेही , शरद आणि भरत समोरच्यांना धक्का बुक्की करत , आरडाओरडा करत दोघे उतरले . 
" ये दोनो क्या सोये थे क्या ? " नायर अंकल झोपेतून जागे होत म्हणाले . शरद भरतच्या आरडाओरड्यामुळे त्यांची झोपमोड झाली होती . 
" जाने दो नायरजी  , बहुत दिन के बाद ऐसा शोरगुल हुआ है ...  और थोडा अच्छा भी लग राहा है । " बाहेर एकमेकांच्या खांद्यावर हात टाकून जाणाऱ्या शरद - भरत जोडीला बघून भडकमकर  म्हणाले . आमची लोकल हॉर्न देऊन पुढे निघाली . मी भायखळ्याला उतरलो आणि तिथेच अवंतीची वाट बघत उभा राहीलो . आता मला कुणापासून  काहीच लपवायचं नव्हतं . अवंती आली तिचं सुंदर स्मित बघून मला एकदम हवेत तरंगल्यासारखं वाटू लागलं . मग आम्ही दोघे मिळून आमच्या नेहमीच्या रेस्टॉरंट मध्ये गेलो . 
" क्या दीदी , बहुत दिनसे आप लोग आये नहीं .... " वेटर विचारत होता . 
" दो तीन दिन पेहले ही तो आये थे ... आप नहीं थे शायद . आपका पैर कैसा है …? " अवंतीने आस्थेने चौकशी केली आणि तो वेटर आनंदून गेला . 
" भारीच आहेस तू ... " मी तिला म्हणालो . 
" त्यात काय ... लोकांची  साधी विचारपूस केली तरी त्यांना बरं वाटतं . आपला काय तोटा आहे त्यात ? " मी समजुतीने मान हलवली . " आणि आज काय चालू होतं रे तुमचं ? तुमच्या ग्रुपचे लोक गाणं का गात होते ? तुला चिडवत होते की काय ? " 
" हो , कालच्या आमच्या पार्टीत मी आमच्या ग्रुपला सगळं सांगून टाकलं ." मी म्हणालो . 
" सगळं म्हणजे ? काय सांगितलंस तू ? " ती प्रश्नार्थक चेहऱ्याने माझ्याकडे बघू लागली . 
" सगळं म्हणजे सगळंच !  तू मला आवडतेस , आपलं एकमेकांवर प्रेम आहे , आणि आपण लग्न करणार आहोत  वगैरे वगैरे " मी म्हणालो त्यावर ती थोडी गंभीर झाली . " काय गं ? काय झालं ? " 
" अरे काल आणखी एक स्थळ आलं होतं  माझ्यासाठी . मला न सांगताच ह्यांनी कार्यक्रम ठेवला होता . असा  वैताग आला म्हणून सांगू . " ती चिडून म्हणाली . 
" मग ? " 
" मग काय ? बघितलं स्थळ . चांगला होता मुलगा .  गव्हर्नमेंट जॉब होता त्याला ." 
" अरे वा ! मस्तच की मग . " मी तिला चिडवायच्या हेतूने म्हणालो . 
" काय यार मधू ! थोडासा सिरीयस हो ना जरा ... " ती वैतागली . 
" अरे , मी सिरीयसच आहे . " तिचा चेहरा बघून मला गंमत वाटली . त्यावर ती काही बोलली नाही . चहा पित एकटक कुठेतरी शून्यात बघत राहिली . ती अशी वागायला लागली की मला भीतीच वाटते . तिच्या सुपीक डोक्यात काहीतरी शिजत असावं असा मला संशय आला . आणि ते खरंच होतं . 
" ठरलं तर मग ! " थोड्या वेळातच ती निर्धाराने म्हणाली .
"  ठरलं ? काय ठरलं ? " माझ्या पोटात भीतीने मोठा गोळा आला .
" फायनलच आता ... एकदम फायनल " तिचा निर्धार आणखी पक्का झाला.
" अगं बाई , काय फायनल ? काय ठरलं ? " 
" तू पुढच्या आठवड्यात आमच्या घरी येतोयस .मला बघायला "  तिचं हे बोलणं ऐकलं आणि तो संबंध कॅफे माझ्याभोवती गरगर फिरतोय की काय असं मला वाटायला लागलं . 

--- क्रमशः 

सिझन २ - लोकल डायरी ८

https://milindmahangade.blogspot.com/2019/10/blog-post_24.html  सिझन २ -लोकल डायरी १
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/11/blog-post_5.html  सिझन २ - लोकल डायरी २
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/11/blog-post.html  सिझन २ - लोकल डायरी ३
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/11/blog-post_27.html  सिझन २-लोकल डायरी ४
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/12/blog-post.html  सिझन २ - लोकल डायरी ५
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/12/blog-post_6.html   सिझन २ - लोकल डायरी ६
https://milindmahangade.blogspot.com/2019/12/blog-post_27.html  सिझन २ - लोकल डायरी ७


सिझन २ - लोकल डायरी ८ 


आज महिन्याचा चौथा शनिवार होता , शरदची पार्टी होती आज . मला सुट्टी होती , तशी मला जाग सकाळी सहा वाजताच आली पण, मी मस्त आठ - साडे आठपर्यंत लोळत पडलो होतो . माणसाचं मन एक विचित्र गोष्ट आहे . जेव्हा ऑफिस असतं तेव्हा झोप इतकी येते की काही विचारू नका , आणि सुट्टीच्या दिवशी काहीही न करता सकाळी सहा वाजताच टक्क जाग ! एक वेगळाच उत्साह असतो सुट्टीच्या दिवशी सकाळी ... आणि तसंही कालच्या अवंतीच्या भेटीमुळे तर मला रात्री झोप आलीच नाही . आम्ही मस्त भटकलो दिवसभर .... जीवाची मुंबई करणे म्हणजे काय ते आम्ही काल केलं होतं , खऱ्या अर्थाने ! एक प्रकारची धुंदी चढली होती ती अजूनही उतरली नव्हती . ती उत्कटता या पूर्वी मी कधीच अनुभवली नव्हती . छे , पण आता दोन दिवस ती काही दिसणार नाही . आयुष्यात पहिल्यांदाच मला सुट्ट्यांचा कंटाळा आला होता . तरी बरं आज संध्याकाळी शरदच्या जुन्या घरी त्याची बॅचलर्स पार्टी होती . त्यामुळे आमची लोकलची सगळी मंडळी भेटणार होती . मी संध्याकाळ व्हायची वाट बघत बसलो . सुट्टीच्या दिवशी सोफ्यावर पडून टीव्ही बघण्यात जो आनंद असतो तो अगदी इंद्राच्या सिंहासनावर बसण्यात सुद्धा नसेल . टीव्ही बघता बघता मला कधी झोप लागली कळलंच नाही . 

दुपारी अर्धवट झोपेत असताना माझा फोन वाजला . आधी तर वाटलं की स्वप्नात टीव्ही मधलंच काहीतरी वाजतंय . मग लक्षात आलं तसा फोन बघितला तर सावंतांचा फोन . माझी झोपच उडाली . 

" हॅलो , बोला सावंत ... अहो , आहात कुठे ? दोन तीन दिवस झाले लोकलला आला नाहीत . आणि फोन पण स्विच ऑफ होता तुमचा .... " मी घाईघाईत म्हणालो . 

" अरे , हो ... जरा बिझी होतो . मला सांग ... शरदची पार्टी किती वाजता आहे ? " पलीकडून त्यांनी विचारलं . 

" संध्याकाळी सात नंतर चालू होणार , त्याच्या जुन्या घरी . रात्रभर आहे पार्टी. तुम्ही आहात ना ? " 

" हो , मी येणार आहे , पण जरा उशिरा येईन ... " सावंत म्हणाले . 

" का हो ? काही काम आहे का ? काही प्रॉब्लेम ? " मला जरा शंका आली . 

" नाही रे ... मी येतो , दहा वाजेपर्यंत ... ओक्के ... चल बाय " म्हणत त्यांनी फोन कट केला . मला त्यांच्याशी बोलायचं होतं . काहीतरी आहे जे ते त्यांनी सांगितलं नाही असं मला एकूणच त्यांच्या बोलण्यावरून वाटत होतं . पण सावंत काही असेल तर कधीतरी सांगतीलच . मग मी शरदला फोन केला . तो गडबडीत होता. पार्टीची तयारी करण्यात गुंतला होता . मी त्याला काही मदत करू का म्हणून विचारलं तर नको म्हणाला . बॅचलर्स पार्टी द्यायची म्हणून शरद खुशीत दिसत होता. 

मी संध्याकाळी साडे सात वाजता आमच्या पार्टीच्या ठिकाणी पोहोचलो . एका जुन्या अपार्टमेंटमध्ये पहिल्या मजल्यावर शरदचं जुनं घर होतं . सध्या तिथे कोणीच राहत नसल्याने घर झाडून घेऊन त्यावर बसण्याची वगैरे व्यवस्था शरदने केली होती . घर बंद असल्याने एक विचित्रसा कोंदट वास येतो , पण तसं काही वाटत नव्हतं , शरदने फवारलेल्या रूम फ्रेशनरमुळे मस्त प्रसन्न वाटत होतं . मोबाईलला स्पीकर लावून किशोरची गाणी लावली होती . प्रखर ट्युबलाईट न लावता हॉल मध्ये छताला मधोमध असलेलं झुंबर लावलं होतं. त्यातून मस्तसा अंधुक आणि पिवळसर प्रकाश पाझरत होता .

" यार शरद , काय माहोल केलाय .... एक नंबर ! " हे सर्व बघूनच मी खुश झालो होतो . त्यावर तो गालातल्या गालात हसला . 

आमचे एकेक मेम्बर हळूहळू जमा होऊ लागले . शरद अगदी यजमानाच्या थाटात सगळ्यांचं स्वागत करत होता. आणि लग्नात जसं वेलकम ड्रिंक देतात तसं ज्याला जसा हवा तसा रमचा पेग किंवा बिअर देत होता . आमच्यात भडकमकर , नायर अंकल आणि सावंत हेच रम पिणारे , बाकीचे आम्ही बिअरवाले ... त्यात नायर अंकल शनिवार असल्यामुळे लगेच पिणार नव्हते . रात्रीचे बारा वाजल्यानंतर त्यांचं सेशन सुरू होणार होतं , तोपर्यंत बाकीच्या किती लोकांचे टांगे पलटी व्हायचे देव जाणे .... सर्वजण जमले , भरत , आधी नाही म्हणणारा जिग्नेससुद्धा वेळेवर आला होता . आणि तो थोडा खुश सुद्धा दिसत होता . आता फक्त सावंत राहिले होते . ते उशिरा येणार असल्याचं मी सगळ्यांना सांगितलं . मग सगळ्यांनी आपापले ग्लास , आणि बिअरचे टिन वर उचलले ... नायर अंकलही थंप्स अपचा ग्लास उंच करून म्हणाले ., " अपना शरद का बॅचलर्स पार्टी है , इसिलीये सबको चिअर्स " करून सर्वांनी चिअर्स केलं . आणि ग्लास तोंडाला लावले . बिअरचा तो पहिला घोट ! थंडगार गोळा घशाखाली गेल्यासारखा वाटला . चखण्यासाठी व्हेज मध्ये शेव , चना डाळ , चकली , पापड , आणि नॉनव्हेज मध्ये चिकन बंजारा कबाब , लॉलीपॉप , चिकन चिली ... असं बरंच काही होतं. सगळे गोल बसले . मधोमध सगळे खाण्याचे पदार्थ ठेवलेले होते . ज्याला जे हवं ते खा ... हळूहळू आमची पार्टी आता रंगात येऊ लागली . 

" वा ! आत्ता कुठे मजा आला .... " भडकमकर म्हणाले . वेलकम पेग प्यायल्यानंतर जो तो आपापली ग्लास भरून घेऊ लागला . जिग्नेसचा पहिला बिअरचा टिन सगळ्यात आधी संपला . त्याने लगेच दुसरा टिन फोडला सुद्धा ! 

" अरे , मधु एक माणूस फक्त खायला येणार होता ना ? आता तर टिन वर टिन फोडायला लागलाय ... " शरदने टोमणा मारला . तो टोमणा आपल्याला मारलाय हे त्या महाशयांच्या ध्यानीही नव्हतं . तो आपला चिकन लॉलीपॉप मधला मोठा लॉलीपॉप कोणता ते शोधत होता . 

" जाऊ दे रे ... आत्ताशी कुठे नॉर्मल झालाय ... " मी त्याला म्हणालो . त्यावर शरदने कोपरापासून हात जोडले . माझा पहिला टिन संपत आला होता आणि हलकी हलकी किकही बसू लागली होती . नायर अंकल चकली आणि ग्रीन चटणी खात बसले होते . भडकमकरांनी त्यांच्यासाठी पेग बनवला पण त्यांनी नकार दिला आणि घड्याळ दाखवलं . भरत मात्र हळूहळू आपली बिअर पीत होता . त्या फोन प्रकरणामुळे तोही थोडासा चिंतेत होता . थोडा वेळ गप्पा गोष्टी करण्यात गेला अन दारावरची बेल वाजली. मी घड्याळात बघितलं साडे नऊ वाजले होते. ह्या वेळी कोण असेल ? 

" सावंत आले बहुतेक .... " म्हणत शरद दार उघडण्यासाठी उठला . खरोखरच सावंत होते . मला त्यांना बघून खूप आनंद झाला . ते दिसल्यावर सर्व जण एकत्रित ओरडले . ही मंडळीना थोडी थोडी चढल्याची खूण होती . जो तो जाऊन सावंतांना मिठ्या मारू लागला . तेही समजूतदारपणे सगळ्यांना आलिंगन देऊ लागले . शरदने लगेच त्यांच्यासाठी रमचा छानसा पेग बनवला . आणि त्यांच्या हातात दिला . मग परत सगळे त्यांना चिअर्स करायला लागले . 

" तुम्ही उशिरा का आलात ? काही काम होतं का ? " मी त्यांना बाजूला घेत विचारलं .

" हो , थोडं काम होतं ... बाकी सगळे हवेत दिसतायत ... " ते बाकीच्यांकडे बघत म्हणाले . 

" भडकमकारांचे तीन चार पेग झालेत , जिग्नेसचा तिसरा टिन चालू आहे ... शरद भरत आपले त्यांच्या नेहमीच्या स्टाईलने पितायत . तुम्हीच उशिरा आलात ... " मी म्हणालो . 

" हो रे ... आणि आता थोड्या वेळाने परत जायचं आहे ? अर्जंट काम आहे " सावंत हळू आवाजात म्हणाले . 

" काय ? म्हणजे तुम्ही रात्री राहणार नाही ? काय सावंत ? एकतर उशिरा आलात ... आणि आता लगेच निघताय ? " मी म्हणालो .

" जरा हळू बोल ... मला जावंच लागेल ... तुला नंतर सांगेन ... आता इथे नको " ते दबक्या आवाजात म्हणाले . मग आम्ही सगळे इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारत निवांत पीत बसलो . माझा दुसरा टिन संपला होता . आणि मस्त हलकं हलकं वाटत होतं. किंचित आळसावल्यासारखं वाटत होतं , आणि त्या विचित्र परिस्थितीत आतून हसूही येत होतं . 

" अरे शरद , आपले घावणे आणि भेजा फ्राय कुठे आहेत ? विसरला काय ? " भडकमकरांनी विचारलं , दारुड्या लोकांचा जसा बोलण्याचा टोन असतो तसा त्यांचा झाला होता . 

" बास काय , असा कसा विसरेन ? म्हणत त्याने डब्यात भरून आणलेले घावणे काढले आणि भेजा फ्रायचं पॅकेट उघडलं. सर्वांनी आपापले ग्लास बाजूला ठेवले आणि त्यावर ताव मारला . मन तृप्त होईपर्यंत घावणे आणि भेजा फ्राय खाल्ला ... 

" वा ! आत्ता कुठे मजा आला .... " भडकमकर म्हणाले . त्यांचं हे पालुपदच झालं होतं . दर दहा - पंधरा मिनिटांनी ते हे वाक्य उच्चारायचे आणि ग्लास रिकामा करायचे . भरत मात्र शांत बसून होता . त्याचा पहिला टिन सुद्धा अजून संपला नव्हता . 

" काय भरतभाई ? काय झालं ? " मी त्याला विचारलं . त्यावर त्याने काही नाही अशी मान डोलावली .

" त्याला टेन्शन आलंय बहुतेक ... सोड यार ... काही होणार नाही . भरत , तू उगाच टेन्शन घेतोय . " शरद म्हणाला . त्यावर त्याने नुसती मान डोलावली . प्यायच्या बाबतीत जिग्नेसही मागे नव्हता . तो मजेत दिसत होता . मला त्याची गंमत करायची इच्छा झाली .

" जिग्नेस , आजकल तू खुश दिख राहा है । क्या बात है ? " मी विचारलं त्यावर तारवटलेले डोळ्यांनी बघत तो फक्त खुदकन हसला आणि बिअरचा टिन तोंडाला लावला .

" हा रे ! ... क्या बात है बे ? " शरदही त्याला विचारू लागला . 

" त्या फोनवाल्या मुलीशी भांडण झाल्यापासून त्याच्या वागण्यात फरक पडलाय " सावंत म्हणाले . त्यावरही तो काहीही न बोलता नुसता हसला . मग आम्ही सगळे त्याला चिडवू लागलो . आरडाओरडा खूप व्हायला लागला तसा शरदने आम्हाला शु sss शु sss करून शांत केलं . 

" आणि मधुचं पण काय चालू आहे आम्हाला माहीत आहे ... " शरदच्या चेहऱ्यावर मिश्किल भाव दाटले होते . हे माझ्यावर कसे घसरले ? कसाऱ्याला जाणारी लोकल एकदम कर्जतला कशी काय निघाली . 

" मधूका ? मधूका क्या चालू है ? " नायर अंकलनी चणा डाळ तोंडात टाकीत आश्चर्याने विचारलं .

" अरे अंकल , पक्का छुपा रुस्तम है ... " शरद म्हणाला त्यावर सगळेजण माझ्याकडे अविश्वासाने पाहू लागले . त्या एकाच सेकंदात मी ठरवलं की हीच वेळ आहे ह्या सगळ्यांना खरं सांगायची ... तसंही सर्वजण नशेत आहेत . आणि मीही थोडा हाय आहेच ! 

" थांबा ... " मी धडपडत उभा राहिलो ." मी तुम्हाला सांगणारच होतो . आपल्या लोकलला एक मुलगी येते , अवंती तिचं नाव . मला ती आवडायची आणि मी तिला प्रपोज केलं ... ती हो म्हणाली . मी ठरवलं आहे की तिच्याशीच लग्न करायचं ... " त्यावर सगळ्यांनी आरडाओरडा करीत एकदम टाळ्या वाजवल्या . सावंत हसऱ्या चेहऱ्याने माझ्याकडे बघत होते . 

" ये हुई ना बात ! चलो फिर अवंती भाभी को फोन लागाया जाय ... " इतका वेळ शांत बसलेला जिग्नेस बोलून बसला आणि आमच्या मंडळींनी तो धागा पकडला .सगळे माझ्या मागे लागले की तिला फोन कर म्हणून .... हे काहीतरी वेगळंच घडत होतं. आता रात्रीचे बारा वाजत आलेत आणि ह्यावेळी तिला फोन करायचा म्हणजे ? मला एकदम भीती वाटली . ह्या सगळ्या बेवड्यांचं काही खरं नाही ... प्यायलानंतर काहीही करतील . पण सावंतांनी परस्पर त्यांना झापलं , नायर अंकलही नको म्हणाले आणि मी वाचलो . थोड्या वेळाने बारा वाजले आणि नायर अंकल त्यांचा रमचा पेग घेऊन तयार झाले .मग पुन्हा सगळ्यांनी त्यांना चिअर्स केलं आणि पुन्हा कार्यक्रम सुरू ... मी माझा तिसरा टिन संपवत आणला होता . मला मस्त तरंगल्यासारखं वाटत होतं . मी मस्तपैकी अंग सैल सोडून आणि पाय पसरून बसलो . आमची बाकीची मंडळी आपापले ग्लास रिचवत , चखणा खात गप्पा मारत होती. मी मोबाईलवरची किशोरची गाणी ऐकू लागलो . इतका वेळ ती चालू होती पण माझं लक्ष गेलं नाही . आता शांतपणे ऐकू लागलो . गोलमाल फिल्म मधलं , " आनेवाला पल जाने वाला है । " लागलं . हात मागे डोक्याशी धरून उशीला रेलून मागे बसलो आणि डोळे मिटून ते गाणं ऐकू लागलो . मस्त वाटत होतं. धुंद वातावरण , मित्रांची सोबत , बिअर आणि किशोरची गाणी ! परफेक्ट कॉम्बिनेशन . मी डोळे मिटून गाणी ऐकत असताना गोल गोल फिरत एका अंधाऱ्या पोकळीत पडतोय की काय असं वाटलं आणि लगेच डोळे उघडले . तसे मी दोन टिनच्या वर पीत नाही. पण आज तीन झाले . त्यामुळे आजूबाजूची सारी दुनिया माझ्याभोवती फिरतेय की काय असं वाटत होतं . अचानक मला कुठून तरी ओकण्याचे आवाज यायला लागले . अरे देवा ! माझे कान वाजायला लागलेत की काय ? मी डोळे उघडले आणि बघतोय तर शरद जिग्नेसला बाथरूम मधून धरून घेऊन येत होता . म्हणजे जिग्नेसचा ' वकार युनूस ' झाला होता तर ! मी आजूबाजूला पाहिलं तर बरेच जण धारातीर्थी पडले होते . भडकमकर , जिग्नेस आडवे झाले होते . नायर अंकलही त्यांचे लिमिटेड तीन पेग पिऊन शांतपणे खुर्चीत विसावले होते . शरद , भरत त्यांची शेवटची लढाई लढत होते . सावंत मात्र कुठे दिसत नव्हते . ते कदाचित निघून गेले असतील . का ते त्यांनी सांगितलं नाही . पण काहीतरी महत्वाचं असल्याशिवाय ते जाणार नाहीत . विचार करता करता अचानक मला अवंतीची आठवण झाली .... खुप प्रकर्षाने . वाटलं तिला आता फोन करावा . पण रात्रीचे दीड वाजले होते . अचानक माझी बोटे व्हॉट्सऍप कडे वळली आणि काही कळायच्या आत तिला love you चा मेसेज गेला सुद्धा . वाटलं परत काही प्रॉब्लेम झाला तर ? तेवढ्यात माझ्यातली बिअर म्हणाली , हॅट , होऊन जाऊ दे काय व्हायचंय ते ! तिच्या आज्जूडी बिज्जूडीला बघून घेऊ . आपण नाय घाबरत बेन स्टोक्स ! थोड्या वेळाने माझ्या फोनचा मेसेज टोन वाजला , मी पाहिलं तर अवंतीचा मेसेज होता Love you tooooo ...😘

-- क्रमशः