मनमौजी : लोकल डायरी -- ३०

Nahi .... sahaj.... ( तिचा रिप्लाय आला . ) जेव्हा एखादी मुलगी ‘ काही नाही सहज ’ असं म्हणते तेव्हा नक्कीच काहीतरी वेगळं असतं , असं शरद म्हणायचा . म्हणजे अँटी व्हायरसच्या मनात काहीतरी चालू आहे आणि तिला ते आपल्याला सांगायचं असेल ... कदाचित तिच्या आणि तिच्या होणाऱ्या नवऱ्याबाबत तर नसेल ? दोन शक्यता आहेत ... जर त्यातली आपल्याला हवी असलेली शक्यता नसली तर ? तर काय करणार ? जाऊ दे ... आधी आपण वेळेवर तरी जाऊ ... आणि बोलता आलं तर बोलुही तिच्याशी … असा विचार करुन मी घाई घाईने निघालो . प्लॅटफॉर्मवर पोहोचलो तर आमची लोकल आधीच येऊन विश्रांती घेत उभी होती . मी लगबगीने निघालो . बरीच गर्दी होती. उतरणारे लोक आणि चढणारे लोक ह्यांची मिसळ झाली . लोक आपापल्या वेगात पुढे चालले होते . त्यामुळे वेगाने पुढेही जाता येत नव्हते . त्यात माझ्यापुढे एक मुलगी कानाला मोबाईल लावून तिच्याच धुंदीत हळूहळू पुढे चालली होती . अरे देवा ! ही तीच मुलगी आहे जिला विना मोबाईल मी कधी पाहिलंच नव्हतं . प्लॅटफॉर्मवर सकाळी सकाळी बरेच ओळखीचे चेहरे दिसतात . त्यात ही मुलगी सुद्धा होती . ती नेहमी फोनवरच बोलत असते . बघावं तेव्हा फोन कानाशी ! बहुतेक फोन घेऊनच जन्माला आली असावी . कसंतरी वाट काढत मी तिच्या पुढे निघालो . तेवढ्यात लोकलने हॉर्न दिला . आणि मला अक्षरशः धावत गाड़ी पकडायला लागली .

" अरे मला वाटलं आज तू काय येत नाही ..." सावंत म्हणाले .

" जाम गर्दी वाढलीय हो आज काल गाडीला .... " मी दम खात म्हणालो .

" बस ... बस ..." म्हणत शरदने मला बसायला त्याची जागा देऊ केली पण मी त्याला उठु दिले नाही . आता बसलो तर अँटी व्हायरस कशी दिसेल ? मी तिलाच शोधत असताना माझा फोनचा मेसेज टोन वाजला . ( १०० वर्षे आयुष्य ! तिचाच मेसेज )

" mazi train miss zali ..." अरे देवा ! म्हणजे आज भेटणार नाही तर ती ...! मला एकदम निराश झाल्यासारखं वाटलं . ज्या उमेदित मी लोकलमधे चढलो तीच संपल्यासारखं मला वाटलं . फुग्यातुन हवा निघुन गेल्यावर होते तशी माझी अवस्था झाली .

Oh .... ok... निराशेने मी टाईप केलं .

Mi magchya train ne yete ... utaralyavar thambshil ka thoda vel pls.

तिचा मेसेज आला पाठोपाठ .... ती मला भायखळ्याला थांबायला सांगत होती . नक्कीच काहीतरी महत्वाचं असेल . पुन्हा नवी उमेद आली ... फुग्यात हवा भरली गेली ...

Ok .... aaplya nehmichya Restaurant madhe thambto.

Ok ... gr8

काय असेल तिच्या मनात ? मी मागचे २-३ दिवस आठवून पाहिले . ती आनंदी दिसत होती . म्हणजे सगळं चांगलं झालं असेल . तिचं आणि तिच्या होणाऱ्या नवऱ्याचं पॅच अप झालं की काय ? आणि हेच कदाचित सांगण्यासाठी तिने मला बोलावलं असेल . मन चिंति ते वैरी न चिंती म्हणतात ते खोटं नाही .... जाऊ दे ! इथे नुसता विचार करुन आपलं डोकं खराब करण्यापेक्षा दुसरं काहीतरी करु ... मी दुसरं काय करावं ह्याचा पर्याय शोधत असताना जिग्नेस दिसला . तो कोणतीतरी नविन फिल्म मोबाईलवर बघत होता .

" नया फ़िल्म है जिग्नेस ? "

" हां ... देखोगे क्या ? "

मी होकार दिल्यावर त्याने कानातला एक इयरफोन माझ्याकडे दिला आणि आम्ही फ़िल्म बघु लागलो . त्यात हिरोईन हिरोला सोडून जाते असा एक सीन होता . तो बघुन जिग्नेस थोडा अस्वस्थ झाला . मला कळत होतं की त्याच्या मनात काय चालू आहे ते ... पण काय करणार ? त्याने त्याच्या कानातला इयरफोन काढून माझ्याकडे दिला .

" तुम देखो ... मुझे मूड नहीं ...."

" क्या हुआ यार ... ? देख ना ...."

" नहीं ... देखो तुम ..." म्हणत त्याने मोबाईलसुद्धा माझ्याकडे दिला . आता काय बोलणार ?

" जिग्नेस ... यार मुझे पता है ... तू क्या सोच रहा है । " त्यावर त्याने माझ्याकडे फक्त पाहिले . मी त्याला डोळ्यांनी दिलासा दिला . " तू टेंशन मत ले ... सब ठीक हो जायेगा ...." त्याला बरं वाटावं म्हणून मी म्हणालो .

" नहीं... मैंने तो टेंशन लेना भी छोड़ दिया । " तो उसणं अवसान आणून म्हणाला .

" अच्छा है । तो फिर अब आगे क्या ? "

" आगे तो सब क्लिअर है । मैंने उसे पूछा की अगर उसे मुझसे शादी नहीं करनी थी तो बोल देती ... उसपर वो बोली की उसके पिताजीने उसे कसम दी थी ... इसीलिए वो शादीके लिए राजी हो गयी ... लेकिन वो अभीभी अपने पेहेले दोस्त से मिलती है । मैंने उसे बोला , तुम्हे डिवोस चाहिए तो बोल दो ... में देने के लिए तैयार हूँ ... " जिग्नेस असं म्हणाला आणि मला एकदम त्याची दया आली .

" फिर ...? "

" फिर क्या ... अभी कुछही दिनों में मै उसे डिवोस देदूंगा ...।" तो अगदी सहज म्हणावं तसं बोलला . आता त्यावर आणखी काय बोलावं ते मला सुचेना .

" यार जिग्नेस ... " मी काही बोलायच्या आत त्याने मला थांबवलं . आणि माझ्या हातातून त्याचा मोबाईल घेऊन अर्धवट राहिलेली फ़िल्म बघायला लागला . मग मीही त्याला जास्त काही बोललो नाही . भायखळा कधी येईल याची वाट बघत बसलो . उतरल्यावर मी थेट आमच्या नेहमीच्या रेस्टॉरंटमधे गेलो . मला एकटा आलेलं पाहुन काउंटरवरच्या मालकाने चष्म्याच्या वरुन एकदा माझ्याकडे पाहिलेलं मला जाणवलं. आमच्या नेहमीच्या टेबलवर बसलो आणि तिला मेसेज केला. रेस्टॉरंटच्या त्या नेहमीच्या वेटरनेही भुवया उंचावून एकदा माझ्याकडे पाहिलं . 'आज एकटा कसा काय ? ' असंच तो मनातल्या मनात विचार करीत असेल . मला जास्त वेळ वाट बघावी लागली नाही . ती सोसाट्याच्या वाऱ्यासारखी आली आणि समोर बसली . घाईघाईत आल्याने तिला दम लागला होता बहुतेक !

hi ... ती म्हणाली . मी वेटरला पाणी आणण्याची खुण केली , तो लगेच हजर झाला .

" हां ... बोल , काय झालं ? " माझ्या मनातली उत्सुकता लपवत मी म्हणालो .

" फाइनली , ईट्स ओवर ..." ती म्हणाली . तेवढ्यात वेटर आमची नेहमीची ऑर्डर न सांगताच घेऊन आला . आता ‘ ईट्स ओवर ’ ह्या शब्दांचा अर्थ काय घ्यायचा ?

" म्हणजे ? काय झालं ? "

" म्हणजे सगळं संपलं ..."

" काय संपलं ? " ती कोडयात बोलत होती . मला काही समजेना . माझी उत्सुकता इथे शिगेला पोहोचली होती .

" अरे मी मागे तुला बोलले नव्हते का ? की मी पुण्याला गेले होते ... मी अनिकेतच्या आईला भेटले . त्यांना माझ्याबद्दल आणि अनिकेतबद्दल सांगितलं . त्या तशा समजूतदार आहेत . अनिकेत जर्मनीहुन येईपर्यंत त्यांनी मला पुन्हा एकदा विचार करुन उत्तर द्यायला सांगितलं . " असं म्हणून तिने बन मस्क्याचा एक तुकडा तोडून तोंडात टाकला . आणि त्यामागे चहाचा घोट ....

" मग .... ? "

" काल रात्री अनिकेतचा फोन आला होता . त्याने माझी माफ़ी मागितली . " ती गमतीदार गोष्ट सांगावी तशी म्हणाली . माफ़ी मागितली ? अरे देवा ! म्हणजे संपलं सगळं ... म्हणजे ह्यांचं पॅच अप झालं तर ...!

" हो का ... अरे वा..." हे म्हणताना मला किती दुःख होत होतं हे तिला काय समजणार ?

" त्याची एक कलीग आहे , अंजली नावाची .... ती सुद्धा त्याच्याबरोबर जर्मनीला गेली होती . त्या दोघांनी एकमेकंबरोबर लग्न करण्याचा निर्णय घेतला आहे ... मला इतकं बरं वाटलं म्हणून सांगू ..! " ती असं म्हणाली आणि माझा माझ्या कानांवर विश्वास बसेना .

" काय ? म्हणजे त्याने लग्न मोडलं ? " मी परत खात्री केली ...

" येस ... नाउ आय ऍम फ्री बर्ड .... आता कसली काळजी नाही ... व्हॉट अ रिलीफ ...! " ती आरामात मागे खुर्चीला टेकत म्हणाली . तिच्या ह्या वागण्याचा अर्थच समजेना .

" म्हणजे तुला पण नव्हतं करायचं का लग्न ? " मी मुख्य प्रश्नाला हात घातला .

" तसं नाही रे ... मलाही तो आवडायचा ... पण नंतर नंतर तो जास्तच डोक्यात जायला लागला . मला बंधनं घालायला लागला . हे नको करु.... , त्याच्याशी नको बोलू ..., नको झाली मला ती बंधनं ... आणि ती अंजलीसुद्धा अगदी वेळेवर आली ... आणि माझी सुटका झाली . आता अगदी मस्त वाटतंय ... बंधमुक्त ... आझाद ... ! " ती मस्तपैकी चहाचे घोट घेत म्हणाली .

" मग आता ...? " मी विचारलं . तेवढ्यात तिचा फोन वाजला ," हॅलो , अग आले आले ... ट्रेन लेट होती ना म्हणून थोडा लेट झाला ... ओके आलेच मी ५ मिंटात .... " तिने फोन बंद केला आणि लगेच उठली ...

" सॉरी मधु ... मला उशीर होतोय ... मी जाते ... नंतर बोलते ... अजुन खुप बोलायचं आहे तुझ्याशी ... " म्हणत ती निघुन जाऊ लागली . मीही तिच्या पाठोपाठ उठलो . बिल दिलं आणि बाहेर आलो . ती लगबगीने निघाली होती . अचानक मला कसली तरी जाणीव झाली . अँटी व्हायरसचं लग्न मोडलं होतं आणि तरी ती आनंदात होती . ह्याचा अर्थ काय ? कदाचित तिला दूसरा कोणीतरी आवडत असला पाहिजे ... तिला जर मी आवडत असतो तर तिने तसं सांगितलं असतं … ‘ चला मधुकरराव ... चला ... ऑफिस वाट बघतंय ... ’ असं म्हणून मी मागे वळलो . माझ्या बाजूला फुटपाथवर बसलेल्या एक फूलवाल्याकड़े माझे सहज लक्ष गेले . तोसुद्धा माझ्याकडे बघत होता . मी तसाच पुढे गेलो … थोडं पुढे जातो न जातो तोच अंगात एकदम शिरशिरी भरली ... हाच तो ... ! येस ... हाच .... ! मागे वळून पाहिलं तर तो माझ्याकडेच बघत होता . मी घाईघाईत त्याच्याकडे गेलो . मी जवळ येत असलेला पाहुन तो उठून उभा राहिला ... मी त्याला काही विचारणार तेवढ्यात त्याने दोन्ही हात आडवे पसरले . मान वर केली आणि डोळे मिटून तो जोरात ओरडला ... " स्टॉप ...! "

तो असं ओरडला आणि मी दचकुन आजुबाजुला पाहिलं . आजुबाजुला सगळं काही थांबलं होतं. बाजूने जाणारी टॅक्सी अचानक ब्रेक लागल्यासारखी थांबली . डाव्या हाताला दोन माणसे चालली होती त्यांच्यातल्या एकाचा उजवा पाय हवेत आणि दुसऱ्याचा डावा पाय हवेत तसाच ! उजवकडे एका दुकानातून एक आजोबा कबूतरांना दाणे टाकत होते ते दाणेही तसेच हवेत ....! रस्त्याने चालणारे लोक पुतळ्यासारखे आहे तिथेच उभे राहिले , वर पाहिलं , पक्षी सुद्धा हवेत चिकटवल्यासारखे ...! घड्याळाचा सेकंदकाटा सुद्धा थांबलेला ...! अक्षरशः काळ थांबला होता . हे ... हे ... काय आहे ? मला भास तर होत नाही ना ? मी समोरच्या त्या फुलवाल्याकडे बघितलं . तो थेट माझ्याकडेच बघत होता . माझी उडालेली भंबेरी पाहुन तो प्रसन्न हसला . मला आता त्या समोरच्या माणसाची भिती वाटायला लागली . तो माझ्या जवळ येऊ लागला .... आणि मी भीतीने मागे मागे जाऊ लागलो

" क ... कोण आहेस तू ? "

" अरे मधु , घाबरु नकोस ... मी काही करणार नाही तुला ..."

" तू ... तुला माझं नाव कसं माहीत ? "

" हा एकदम फालतू प्रश्न झाला राव ... आता तू हे बघतोयस की मी स्वतः काळ थांबवला आहे , तर मला तुझं नाव माहीत नसेल का ? "

" म्हणजे ? ... कोण आहेस तू ? " मी अजूनही जाम घाबरलो होतो .

" रिलॅक्स ... माझ्यावर विश्वास ठेव ... मी तुला काही करणार नाही .... ये ... बस इथे ... " त्याने माझ्या हाताला धरुन मला फुटपाथवरच्या एका कठड्यावर बसवलं . " आता ओके ना ? " त्यावर मी मानेनेच होकार दिला . आजुबाजुला पाहिलं , सगळं अजुन जिथल्या तिथे होतं .

" यार मधु , तू मला जाम त्रास दिलास ... त्यामुळे मला हे असं सगळं करायला लागलं . " तो माझ्याकडे बघत म्हणाला .

" मी ...? अहो ... मी काय त्रास दिला तुम्हाला ? मी तर ओळखतसुद्धा नाही हो तुम्हाला ...." काळ थांबवणारी समोरची ही व्यक्ति नक्कीच शक्तीशाली असणार ह्यात तिळमात्र शंका न उरल्याने मी घाबरत त्याला म्हणालो .

" तू ओळखत नाहीस ? तू या पूर्वीही मला पाहिलं आहेस … आणि आताही तू जेव्हा मला पाहिलंस तेव्हा तुझ्या मनात हेच विचार आले . हो कि नाही ? " तो माझ्या डोळ्यात डोळे घालून म्हणाला .

" हो ... बहुतेक ... ! " आता काय बोलणार ?

" नीट आठव , तुझा मित्र शरद , ट्रेनखाली जीव द्यायला निघाला होता ...."

" येस ... येस ... त्याला वाचवणारा तरुण अगदी तुमच्यासारखाच दिसत होता … "

" माझ्यासारखा नाही ... मीच होतो ... आणि नंतर तू तुझ्या अँटी व्हायरस सोबत हायवेवर पावसात भिजत टपरीवर चहा पीत होतास तेव्हासुद्धा बाईक वरुन मीच गेलो ... आठवलं ? "

" हो ... हो ... बरोबर ...! आठवलं … पण तुम्ही आहात तरी कोण ? " एखाद्या गूढ व्यक्तिप्रमाणे तो माझ्या समोर उभा होता . पण त्याच्या वागण्यावरुन आणि हसऱ्या चेहऱ्यावरून तो आपल्याला काही करणार नाही याची मनाला खात्री पटली आणि मी थोडा निर्धास्त झालो .

" मी कोण ? ...काय वाटतं तुला ? "

" तुम्ही सामान्य माणूस नाही हे मात्र नक्की ....! " मी दिलेल्या उत्तरावर तो चांगलाच खुष झाला .

" हूं ... बरोबर आहे तुझं .... मी सामान्य नाही … तसाच मी इथलाही नाही , मी वर असतो , " असं म्हणून त्याने वर आकाशाकड़े बोट दाखवले .

" काय ? वर ? म्हणजे ? "

" वर म्हणजे स्वर्ग ... मदनदेवांच्या अख्त्यारीत एक नवीन डिपार्टमेंट सुरु झालंय ... त्यात माझी न्यू रिक्रूटमेंट आहे . " असं म्हणून त्याने त्याचं सोन्याचं लकाकणारं आयकार्ड काढून माझ्यासमोर धरलं . माझ्या डोक्यात मुंग्या फिरतायत असं वाटायला लागलं . समोरचा माणूस अगदी नेहमीच्या व्यवहारीक गोष्टी सांगत होता पण त्याचबरोबर त्याच्याकडे अद्वितीय शक्तिही होती .

" मला काहीही समजत नाही .... तुम्ही काय बोलताय ते ..." मी आदरपूर्वक समोरच्या व्यक्तीला म्हणालो.

" बरं ऐक आता .... तुला थोडक्यात सांगतो .... मागे, काही वर्षापूर्वी एकदा मदनदेवांनी पृथ्वीवर एक सर्वे केला ... त्यात त्यांना असं दिसून आलं की इथल्या लोकांमधे प्रेमाची भावना संपत चालली आहे . माणसं स्वार्थी होत चालली आहेत . खरं प्रेम तर ह्या जगात क्वचितच पाहायला मिळतं . त्यांच्या सर्वेनुसार त्याचं परसेंटेज ०.१ % पेक्षाही कमी झालं आहे … तो अहवाल त्यांनी इंद्रदेवांना सादर केला . त्यामुळे मग इंद्रदेवांच्या अध्यक्षतेखाली एक समिती नेमली आणि त्या समितीमधे असं ठरलं की मदनदेवांच्या अख्त्यारीत आणखी एक डिपार्टमेंट सुरु करायचे आणि त्यात नंतर माझी LRO म्हणून नेमणूक झाली . "

" LRO म्हणजे ? " मी मधेच विचारलं .

" लव रिलेशनशीप ऑफिसर ! तू मला प्रेमदूत सुद्धा म्हणू शकतोस ... तर माझं काम आहे की खऱ्या प्रेमाचा शोध घेणे , त्यांना मदत करणे आणि प्रेमाचा प्रसार करणे . पण ही सगळी कामे अप्रत्यक्षपणे करायची असा नियम होता . पण तुमच्या ग्रुपच्या शरदला वाचवण्याच्या नादात माझ्याकडून तो नियम मोडला गेला आणि मला का. दा. नो. मिळाली .... कारणे दाखवा नोटिस !

" अरे बाप रे …! हा प्रकार तुमच्याकड़े पण आहे का ? "

" मग काय ? पण नंतर मी मदनदेवांना पटवून दिलं की त्याचं प्रेम खरं होतं आणि त्याला वाचवणं गरजेचं होतं त्यामुळे मी त्या परिस्थितित जे योग्य वाटलं ते केलं ... आणि शेवटी त्यांना पटलं ते ... ”

“ अरे बाप रे … भयंकर आहे हे ! तरीच त्यानंतर तुम्हाला शोधूनही तुम्ही आम्हाला सापडला नाहीत … ” मी म्हणालो .

“ हो … बरोबर आहे . जिथे खरं प्रेम असतं तिथे मी असतो … आता तुमच्या सावंतांचच उदाहरण घे … ”

" देवा , म्हणजे सावंतांच्या घरी त्यांच्या बायकोला समजवायला जो तरुण गेला होता , तेसुद्धा तुम्हीच होतात … ? "

" अगदी बरोबर ...! पण ही गोष्ट आता फ़क्त तुलाच माहित आहे ... आणखी कुणाला बोलू नकोस बाबा ... नाहीतर प्रॉब्लेम होईल ..."

" नाही ... मी नाही सांगणार ... पण देवा , तुम्ही म्हणता कि खरं प्रेम जिथे आहे तिथे तुम्ही असता . तर आमच्या ग्रुपचा जिग्नेस , त्याची तर खुप मोठी शोकांतिका आहे . तो त्याच्या बायकोला घटस्फोट देणार आहे ... त्याचं तिच्यावर खरं प्रेम होतं ... पण मग असं का व्हावं ..."

" त्याचं प्रेम होतं पण तिचं त्याच्यावर खरं प्रेम नव्हतं ... आणि प्रेम असं बळजबरीने नाही मिळवता येत ... "

" मग आता जिग्नेसचं काय होईल ? "

" जिग्नेससाठी मी एक उपाय केलाय ... आणि तुला ती मुलगी माहीत आहे ... आजच तुला ती दिसली सुद्धा होती ....

" काय ? म्हणजे अँटी व्हायरस … ? " माझ्या हृदयाचा ठोका चुकला .

" अरे नाय रे बाबा … आज सकाळी लोकलला चढण्याच्या अगोदर तुला जी फोनवाली मुलगी दिसली ना ... जी नेहमी फोनला चिकटुन असते ती ...! "

" ओह ... म्हणजे ती फोनवाली मुलगी आणि जिग्नेसचं जुळेल ? वॉव ... ! "

" होय , पण तू त्याला आधीच काही सांगू नकोस ...."

" नाही देवा ... ते दोघे प्रेमात पडत असताना बघणे म्हणजे मला मोठी ट्रीटच असेल .... मी फ़क्त त्याची गंमत बघेन ...." जिग्नेसचं भविष्य समजल्याने मला मोठी गंमत वाटत होती .

" आणि देवा , भरत राहिला ... त्याचं काय ? "

" त्याचं काही नाही ... जी मुलगी त्याने बघितली आहे तीच त्याला आवडते आणि तिच्याशीच त्याचं लग्न होईल "

“ अरे वा … छानच ! ” आमच्या ग्रुपच्या सर्वांचं मला कळाल होतं पण माझं काय होईल ? माझं तर अँटी व्हायरसवर खरंच खुप प्रेम आहे . पण हे देवांना कसं विचारणार ? मी असा विचार करत असतानाच देव म्हणाला , " हेच ... तू मला जाम त्रास दिलास , त्यासाठीच मला हे सगळं करावं लागलं बाबा ... तुला ती आवडते तर बोलून का नाही टाकलंस ? तुझ्या ह्या असल्या वागण्यामुळे तुला समजावण्यासाठी मला हे काळ थांबवणं भाग पडलं . ” देवाने माझ्या मनातलं बरोब्बर ओळखलं होत आणि मला त्याचं आश्चर्य वाटल्याने मी आ वासून त्यांच्याकडे बघू लागलो .

“ अरे , बघतोस काय असा , आता ह्या माझ्या कृत्यामुळे माझं तर इन्क्रीमेंट जाईल की काय असं मला वाटतंय ... पण ठीक आहे , आता तर नियम मोडायची सवयच झाली आहे ... ”

" सॉरी देवा ....माझ्यामुळे तुम्हाला त्रास झाला . पण देवा , तुम्ही मला हायवेवर सुद्धा दिसला होतात ... ते कशासाठी ? "

" तेच तर ना रे ... मला असं वाटलं होतं की तू काहीतरी करशील ... पण कसलं काय ? तिची इच्छा होती कि तू तिला प्रपोज करावंस … तू तिथेही काही केलं नाहीस … पण मला तुझ्या नजरेची आणि स्मरणशक्तीची दाद द्याविशी वाटते . तू मला मात्र नेमकं ओळखलंस ... त्यामुळे मी तुला भेटण्याचा निर्णय घेतला .... आणि असंही मी सगळीकडे असतोच …! तुम्ही फक्त तुमचे डोळे आणि कान उघडे ठेवायला हवेत ... "

" आता पुढे काय देवा ? मला ती आवडते ...पण तिला मी आवडत असेन का ? "

" ओह नो …! कसं समजावु तुला आता ? अरे मित्रा , तुझ्यासाठी काळ थांबवलाय मी ...! आणखी काय पाहिजे तुला ...? जा आणि विचार तिला .... अशी संधी पुन्हा पुन्हा येत नसते ... हे घे ... " म्हणत त्यांनी माझ्या हातात एक लहानसा फुलांचा बुके दिला . त्यातली फूलं अगदी ताजी आणि टवटवीत होती . " ऑल द बेस्ट ... जा लवकर … सगळं सांगायला लागतं बाबा तुला … ! " देव मला म्हणाला आणि तो पुन्हा आडवे हात पसरुन वर बघुन ओरडला " मूव्ह ...." आणि त्यासरशी सर्व जग पुन्हा होतं तसं झालं . टॅक्सी रस्त्याने धावु लागली , माणसं चालू लागली , पक्षी उडु लागले , घड्याळाचा सेकंद काटा टक टक करत पुढे जायला लागला . मी पुन्हा देवाकडे पाहिलं , तो मला घाई करायला सांगत होता ... मी वळलो , आणि अँटी व्हायरस चालली होती त्या दिशेला धावत सुटलो . अँटी व्हायरस लगबगीने तिच्या ऑफिसच्या दिशेने निघाली होती . मी धावत जाऊन तिच्या समोर उभा राहिलो . ती आश्चर्याने माझ्याकडे पाहू लागली .

" मधु , तू इथे ? आणि एवढा धावत का आलायस ? "

" मला तू खुप आवड़तेस ... " असं म्हणून मी माझ्या हातातला फुलांचा नाजुकसा बुके तिच्या समोर धरला ... ती थोड़ा वेळ माझ्याकडे आश्चर्याने पहात राहिली ... " तुझं हे बिनधास्त वागणं मला खुप आवडतं . मी माझं सगळं आयुष्य तुझ्याबरोबर ह्या लोकलच्या प्रवासात घालवायला तयार आहे आणि तुझ्याबरोबर जन्मभर बन मस्का आणि चहा घ्यायलाही तयार आहे ... प्लीज हो म्हण … " तिने थरथरत्या हातांनी माझ्या हातातला तो फुलांचा गुच्छ घेतला . तेवढ्यात तिचा फोन पुन्हा वाजला ... भानावर येत तिने तो घेतला ... " हॅलो , हो , हो... आलेच ... सॉरी आलेच ..." तिने फोन ठेवला ... आणि चिडून मला म्हणाली , " तुला आजचाच मुहूर्त मिळाला का ? मला उशीर होतोय ... हां घे तुझा बुके ..." म्हणत तिने खोट्या रागात माझ्याकडे बुके फेकला आणि पुढे जाऊ लागली ... पण एकदा मागे वळून ती म्हणाली , " मधु ... उद्या नेहमीच्या लोकलला भेट ... आणि ऐक , मलाही तुझ्याबरोबर बन मस्का आणि चहा घ्यायचाय ... आयुष्यभर ...! "

-------- समाप्त -----

माझे " बांद्रा west " हे ईबुक आता अमेझॉन किंडल वर उपलब्ध आहे . त्याची लिंक खाली दिली आहे . वाचून आपला अभिप्राय जरूर द्यावा .

https://www.amazon.in/%E0%A4%AC%E0%A4%BE%E0%A4%82%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BE-west-Marathi-Milind-Mahangade-ebook/dp/B07XH2QVHG/ref=sr_1_7?keywords=bandra&qid=1567958743&s=digital-text&sr=1-7

मनमौजी

रविवार, १ नोव्हेंबर, २०१५

लोकल डायरी -- ३०

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

हा ब्लॉग शोधा

फॉलोअर

एकूण पृष्ठदृश्ये

ब्लॉग संग्रहण