लोकल डायरी -- २०

                     

http://milindmahangade.blogspot.in/2011/11/blog-post_21.html  लोकल डायरी --१

http://milindmahangade.blogspot.in/2011/12/blog-post.html  लोकल डायरी --२

http://milindmahangade.blogspot.in/2012/01/blog-post.html  लोकल डायरी -- ३

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_8.html  लोकल डायरी --४

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_10.html  लोकल डायरी --५

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post.html    लोकल डायरी --६

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/03/blog-post_27.html    लोकल डायरी --७

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post.html   लोकल डायरी --८

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_19.html   लोकल डायरी --९

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_26.html  लोकल डायरी --१०

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/04/blog-post_29.html  लोकल डायरी --११

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post.html   लोकल डायरी -- १२

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_6.html  लोकल डायरी -- १३

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_17.html  लोकल डायरी --१४

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/05/blog-post_22.html  लोकल डायरी --१५

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post.html  लोकल डायरी --१६

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post_19.html  लोकल डायरी -- १७

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/06/blog-post_26.html   लोकल डायरी -- १८

http://milindmahangade.blogspot.in/2015/07/blog-post.html    लोकल डायरी -- १९

आज प्लेटफॉर्मवर आल्या आल्या सावंतांनी अत्यानंदात   मला मिठीच मारली . मला कळेना हे असं का करतायत ?

" थॅंक यु मित्रा ... थॅंक यु व्हेरी मच ..." सावंत आनंदाने हुरळून गेले होते .

" अहो , पण झालं काय ? "  त्यांना असं बघुन मला आनंद तर झाला होता , पण कारण कळालं नाही .

" तुझ्यामुळे हे शक्य झालं , तूच कारणीभुत आहेस ह्या सगळ्याला  ! "  ते माझा हात हातात घेत म्हणाले . मी गोंधळून गेलो .  त्यांना काही विचारणार इतक्यात शरद - भरत ,  नायर अंकल , भडकमकर सगळे आमच्या भोवती गोळा झाले ...

" अरे वा ... बहुत याराना लगता है ...। " नायर अंकलनी तेव्हढयात टोमणा मारलाच  !

" काय सावंत , एवढा कसला आनंद झालाय ... आम्हाला पण सांगा ..." शरद विचारु लागला .

" सांगिन नंतर ... नक्की सांगिन ..  आत्ता ती वेळ नाही ..." सावंतांनी राजकारण्याला शोभेल असं उत्तर दिलं . शरद - भरत त्यांच्या मागे लागले , ‘ सांगा सांगा ’  म्हणून , पण ते काही बोलले नाही . परत तेच उत्तर , ' नंतर सांगिन ' . त्यांच्या अशा असहकारामुळे सगळ्यांनी माझ्याकडे मोर्चा वळवला.  , " मध्या , काय झालं ते सांग ... काय केलंस तू ? " भरत विचारु लागला .

" अरे , मलाच माहीत नाही ... ते काय बोलतायत ते मलाच कळालं नाही तर तुला काय सांगू ...? "

" आम्ही काय येडे वाटलो काय तुला ? गपचुप सांग काय झालं ते ...! " शरद पिसाळाला .

" अरे बाबा ,खरंच मला माहीत नाही ... ओ सावंत तुम्हीच सांगा मी काय केलंय ते ..."  मला काही सुचत नसल्याने मी सावंतांच्या कोर्टात बॉल टाकला .

" हाच तर तुझा मोठेपणा आहे मध्या ... तू स्वतः कड़े क्रेडिट घेत नाहीस ..." हे असलं काहीतरी न समजणारं  बोलून सावंत मला आणखी गोंधळात आणि आणखी संकटात टाकत होते .

" सावंत प्लीज ... मी खरं सांगतो , तुम्ही जे काही म्हणताय ते मला काहीही कळलं नाही . तुम्ही प्लीज नीट सांगा काय ते ...! " मी असं म्हणालो आणि तेवढ्यात आमची लोकल प्लेटफॉर्मला लागली . सगळं  काही जिथल्या तिथे थांबून  आम्ही सगळे चढण्याच्या गड़बड़ीला लागलो .  कितीही मोठा विषय असू दे .... डोक्यात हजारो विचार असू देत …. , कितीही मोठी चर्चा असू देत ... लोकल प्लेटफॉर्मवर दिसली की सगळं बंद होतं . प्लॅटफॉर्मवरच्या मुंबईकराला पक्षाचा डोळा फोडणाऱ्या अर्जुनाची अवस्था प्राप्त होते . गाडी प्लॅटफॉर्मवर लागायच्या आत सगळे अर्जुन गाडीत ...! गाडीत बसल्यावर जो तो आपापल्या कामाला लागला . शरद भरत कोणतीतरी फ़िल्म मोबाईलवर बघण्यात दंग झाले . नायर अंकल पेंगु लागले . जिग्नेस कॅंडी क्रश खेळत होता . भड़कमकरांची समाधी लागली होती . मी सावंतांकडे बघितलं , ते पेपर वाचत बसले होते पण त्यांचं त्यात लक्ष नसावं . ते मिशितल्या मिशीत हसत होते . मला कळेना ते इतके कसे बदलले ? काल परवापर्यंत ते चिंतेच्या गर्तेत कुठेतरी हरवलेले दिसत होते आणि आज अचानक आनंदच्या उकळया कशा काय फूटत होत्या ? आज आल्या आल्या त्यांनी मला आनंदाने मीठी कशासाठी मारली ? आणि मला सारखं सारखं थॅंक यु पण म्हणत होते ... मी असा  काय मोठा पराक्रम केला होता  ?   शकुंतलाबाईंना त्यांच्या घरी घेऊन जायची  फालतू आयडिया मी त्यांना  दिली , त्यामुळे त्यांच्या आयुष्यात हा गोंधळ उडाला होता . त्यांच्या त्या  परिस्थितीला मीच कारणीभूत होतो . ते उपरोधिकपणे तर मला थॅंक यु म्हणत नसतील ?   टेंशनमुळे त्यांच्या डोक्यावर परिणाम वगैरे झाला तर नाही ना ? ते स्वतः शीच हसत होते . नक्कीच कायतरी लफडा झालेला आहे .  मी मनोमन निष्कर्ष काढला .  आत्ता सावंतांना विचारुन काही फायदा नाही . हे सगळे उतरले की मग विचारु . पण आता काय करायचं ? माझ्या डोक्यातून सावंतांचा विचार जाईना . कधी त्यांना विचारेन असं मला झालं.  पण अजुन बराच अवकाश होता . मी पलीकडे पाहिलं , आज अँटी व्हायरस सुद्धा आलेली दिसली नाही . त्यामुळे तोही टाईमपास नव्हता . टाईमपास म्हणजे तसा टाईमपास नाही बर का ... ! आपल्याला खरंच आवडते अँटी व्हायरस ...!  तिच्याकडे बघत बसावं असं वाटतं . त्यामुळे वेळ कसा जातो तेही कळत नाही . पण आज काय करावे ? शरद - भरत कोणती तरी नवीन फिल्म मोबाईलवर बघत होते . मी त्यात डोकं घालून पाहू लागलो . शरदच्या ते लगेच लक्षात आलं . मोबाईल वर हात ठेऊन तो लगेच म्हणाला , "आता कशाला बघतोय रे आमची फिल्म ? "

" बघु ना ... कोणती फिल्म आहे ? "

" तुला का दाखवु मी ? तू सांगतोस आम्हाला सगळं ? " भांडण झाल्यावर लहान मुलं  करतात तशी आडीबाजी करत शरद म्हणाला .  

"  बास काय यार ... हीच का आपली दोस्ती .... ? " मलाही त्याची गंमत करायचा मूड झाला .

" चल हाट .... साल्या , दोस्त बोलतो आणि काय सांगत नाय ..." भरत पेटला .

" अरे काय सांगू तुम्हाला ? मलाच माहित नाही ...." मी पुन्हा तीच टेप लावली . त्यांना पटणार नव्हतेच ...!

" ठीक आहे रे ... नको सांगुस ... आम्ही तुमचे मित्र थोडीच आहोत ...? आम्ही काय असेच फालतू .... नाय का ?  " शरद मला आणि सावंतांनाही  ऐकायला जाईल अशा मोठ्या आवाजात म्हणाला .  “ भरत ,  जाऊ दे रे … आपण काय तेवढे महत्वाचे नाहीत त्यांच्यासाठी … ”   शरद इमोशनल ब्लॅक मेल करायला लागला . ही त्याची नेहमीची स्टाईल होती. आता त्याला उत्तर द्यावं लागणार होतं .  अचानक मला त्यांच्या विरुद्ध एक मुद्दा आठवला .

" हो का ... फालतू काय ? आणि तुम्ही तरी कुठे मला सांगता रे सगळं ? " मी पण तलवारीला धार लावत आक्रमणाची  तयारी केली .

" आम्ही काय सांगत नाही रे तुला ? " भरत विचारु लागला .

" आठव ना , काल .... कायतरी गपचुप बोलणं चाललं होतं . मी विचारलं तर म्हणालास  कॉन्फिडेंशल आहे म्हणून  ... आठवलं का ? " मी हे म्हणाल्यावर दोघांचे चेहरे एकदम पडले . शरदने जिग्नेसकडे  जो एक चोरटा कटाक्ष टाकला तो माझ्या  चाणाक्ष नजरेतून सुटला नाही . जिग्नेसचं  आमच्याकडे लक्ष नव्हतं . त्याने मोबाईलमधे  डोकं घातलं  होतं  . अच्छा ...! म्हणजे त्याच्याच बाबतीत हे लोक काहीतरी कुजबुजत होते तर ...! आता माझ्या डोक्यात आणखी एक युद्धनिति तयार झाली .   " आणि मला माहित आहे की तुम्ही कुणाबद्दल बोलत होतात ...." मी जिग्नेसकडे डोळ्यांनी खुणावत असं म्हटल्यावर तर त्या दोघांनी शस्त्रच टाकली.

" अरे , शांत रहा ... गप बस ... त्याला काही कळून देऊ नकोस ...." शरद दबक्या आवाजात म्हणाला .

" आता पटलं ना तुला ...." मी विजयी सुरात म्हणालो .

" हो .... बाबा .... हो ....शांत रहा प्लीज ...." शरद अगदी हात वगैरे जोडून म्हणाला . खरं तर हा  शरदचा  स्वभाव नाही . तो दुसऱ्याला नामोहरम करण्यात पटाईत आहे . पण आज त्याने हार मान्य केली हीच मोठी गोष्ट आहे . कदाचित काहीतरी गंभीर प्रकरण असणार ...! मी पुढे त्याला जास्त काही बोललो नाही . पारसिकचा बोगदा आला  आणि लगेच सावंतांनी मला बसायला जागा दिली . मला अगदी आग्रहाने त्यांनी त्यांच्या जागेवर बसवलं . नेहमी ठाणा आलं तरी जागा न सोडणारे सावंत आज पारसिकच्या बोगद्याच्या आतच उठले आणि त्यांनी मला बसायला जागा दिली . हे बघुन तर आमच्या ग्रुपला आणखी एक आश्चर्याचा धक्का बसला .  नक्की काय भानगड झाली आहे ? ह्या विचाराने माझ्या मनात पुन्हा घर करायला सुरुवात केली . दादरला पोहोचेपर्यंत तर काहीही करता येणार नव्हतं . मी स्वस्थपणे डोळे मिटून बसलो . दूसरा कोणतातरी विचार करावा ....  अँटी व्हायरस आज आली नव्हती .... कुठे गेली असेल ? तिचं आणि तिच्या होणाऱ्या नवऱ्याचं भांडण वगैरे झालं असेल का ?  काल तिने उत्तर द्यायचं टाळलं म्हणजे नक्की काहीतरी प्रॉब्लेम झाला असणार ... आमच्या भेटीची सुरुवात सुद्धा तिच्या अशाच प्रॉब्लेम मुळे झाली होती . मी तिच्याकडे बघत असल्यामुळे ती चिडली होती . पण नंतर ती सॉरी म्हणाली आणि आमच्या भेटी होत राहिल्या . जास्त नाही,  पण आम्ही चांगले मित्र तर नक्कीच झालो होतो . तिला माझ्याबरोबर बोलून बरं वाटतं असही ती एकदा म्हणाली होती . तिचा विचार .... नुसता  विचार करणं सुधा मला सुखद वाटत होतं . तिची आणि माझी मैत्री अशीच टिकून राहावी असं मला मनापासुन वाटत होतं .

' पुढील स्टेशन दादर.... अगला स्टेशन दादर ...' गाडीतली सूचना देणारी बाई बोलू लागली ...  अरेच्चा ! गाड़ी इतक्या लवकर दादरला पोहोचली सुद्धा  !  कुर्ल्याला शरद भरत उतरले होते , दादरला नायर अंकल आणि भडकमकर ... आता आम्ही तिघेच राहिलो . जिग्नेसचं आमच्याकडे लक्ष नव्हतं . तो कँडी क्रश खेळण्यात दंग होता .   मी सावंतांना काही विचारणार इतक्यात तेच मला म्हणाले , " तुझे खुप उपकार झाले मध्या ..."

" सावंत , आता नीट सांगा काय झालंय ते ..." मला त्यांच्या ह्या असल्या बोलण्याचा कंटाळा आला .

" काय झालंय म्हणजे ? तुच तर हे जुळवून आणलंस ... आता  माझ्याकडून पुन्हा काय ऐकायचंय तुला ...? " पुन्हा तेच !

" सावंत प्लीज ... मी काहीही केलं नाही ... आणि प्लीज तुम्ही सांगा काय झालंय ते ... " मी थोड्या चिडक्या सुरातच म्हणालो .

" ओके ... ओके.... सांगतो , अरे तुझ्या समजावण्यामुळे  माझ्या बायकोने शकुंतलेला घरी आणण्याची परवानगी दिली ...." सावंतांनी अगदी खुश होऊन टाळी देण्यासाठी हात उंचावला ,  नकळत मीही हात पुढे केला . त्यांनी टाळी दिली .

" काय .... मी कुणाला समजावलं ...? तुम्ही मला पहिल्यापासून सांगा जे झालं ते ...  " ते काय बोलत होते ते अजूनही मला कळेना ...

" अरे , ऐक .... काल रात्री मी घरी गेलो आणि माझा डोळ्यांवर विश्वास बसेना . बायकोने हसत हसत दार उघडलं . माझी बॅग घेतली . मला थंडगार पाणी आणून दिलं ....."

" सावंत मुद्द्याचं बोला हो ...."

" हां.... तेच तर  सांगतोय ...  ती माझ्याशी पूर्वीसारखीच वागायला लागली . रात्री  झोपताना मी तिला विचारलं तर म्हणाली , काल एक तरुण आमच्या घरी आला आणि त्याने तिला माझी बाजू व्यवस्थित समजावून सांगितली . आणि आश्चर्य म्हणजे ती तिला पटली . आता माझी ही गोष्ट तुझ्याशिवाय कुणाला माहीत होती ? तू माझ्यासाठी इतकं करशील ह्याची कल्पना नव्हती मला .…  तू माझा संसार  वाचवलास ... आणि माझे प्रेमही ... थॅंक्स यार ...."

" अहो पण सावंत , मी तुमच्या घरी गेलोच नाही तर मी तुमच्या मिसेस ना कसं आणि काय  समजावून सांगणार ... ? "

" म्हणजे ? तू माझ्या घरी गेला नाहीस ....? मग कोण गेलं होतं ....? " सावंत बुचकळयात पडले .

" मला काय माहित ....?  पण मी गेलो नव्हतो  एवढं तर खरं ...!  "

" अरे असं कसं म्हणतोस तू ...? शकुंतलेबाबत फक्त तुलाच माहीत होतं .... "

" हो ... ते खरं आहे .... मी काहीही केलं नाही .... "

" तू नाहीस मग काल माझ्या घरी कोण गेलं होतं ....? "

" असेल तुमचा कोणीतरी हितचिंतक ...."

" भल्या माणसा , हितचिंतक जरी असला तरी त्याला ह्या सगळ्या प्रकरणाबाबत माहिती असायला हवी की नको ... ती  फक्त मला आणि तुलाच होती ना ? "

" जाउद्या हो सावंत ... तुमचा प्रॉब्लेम तर मिटला ना .... बास ! सोडून द्या आता विचार करणं ....  तुमच्या मिसेसचा विचार बदलायच्या आत पुढचं प्लॅनिंग करा ...चला ओके , मी जातो , माझं स्टेशन आलं ...." मी त्यांना म्हणालो .

" हो ... हो ... बरोबर आहे ... चल बाय ...." मी सावंतांचा निरोप घेऊन उतरलो खरा ... पण डोक्यातून त्यांचा विचार जाईना ....  आयला ,  सावंतांच्या घरी नेमकं गेलं कोण ?

माझे " बांद्रा west " हे ईबुक आता अमेझॉन किंडल वर उपलब्ध आहे . त्याची लिंक खाली दिली आहे . वाचून आपला अभिप्राय जरूर द्यावा .

https://www.amazon.in/%E0%A4%AC%E0%A4%BE%E0%A4%82%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BE-west-Marathi-Milind-Mahangade-ebook/dp/B07XH2QVHG/ref=sr_1_7?keywords=bandra&qid=1567958743&s=digital-text&sr=1-7