सोमवार, ७ मे, २०१२

...... मी एकटा ......




उधाणलेला समुद्र 
रोरावता वारा
लाटांचे तांडव चाले 
अन प्रतिकूल आसमंत सारा 

दिशांचे ढळले तारे 
घोंघावती वडवानल रौद्र 
उदरी  तयास घेण्या  
आसुसला हा समुद्र 

कडाडली विद्युल्लता
लख्खं प्रकाश चोहीकडे 
पाठोपाठ  ऐकू येती 
नभांचे चौघडे 

विरत चालला हा 
दिपगृहाचा प्रकाश  
अंधारून आले 
निळेभोर आकाश

नाव  डळमळे 
शीडही तुटले
आप्तेष्ट म्हणविती असे
तेही मागे हटले

उरले  न काही
ह्या वैराण आयुष्यात
आता मी एकटाच
आता मी एकटाच......